Het leek me een mooi moment om net na de Gay Pride uit de kast te komen als Slechte Huisvrouw. Ik denk dat mijn moeder zich omdraait in haar urn. Soppen, schrobben, wassen en boenen was haar lust en haar leven. Ik zie me nog na haar dood het ouderlijk huis leeghalen. Haar pronkstuk: de linnenkast in de slaapkamer waarin was-, bad-, hand- en zakdoeken smetteloos wit in keurige stapeltjes stonden opgesteld. Ze kregen een tweede leven en slingeren nu besmeurd, bevlekt en gekreukt door mijn stadsvilla. Met man en macht probeer ik ook mijn huishouden te runnen zoals mijn moeder deed. Het blijkt iedere keer weer een mission impossible. Het schijnt dat hele volksstammen vrouwen met hetzelfde probleem worstelen als ik. Ze hebben zich verenigd in de Club van Slechte Huisvrouwen! Hun motto spreekt mij zeer aan: 'A clean house is a sign of a wasted life!' Ik ga me aanmelden: http://www.clubvanslechtehuisvrouwen.nl
